تقارن شیرین

اولین بار پدر و مادرش خیلی ناراحت اومدن تو اتاق، بدون دخترشون. خانواده ی مذهبی بودند، مادر از شدت گریه نمی تونست صحبت کنه. پدر سعی کرد به خودش مسلط باشه و گفت دخترم پارانویا داره.

اسم دختر رو میذارم شیرین.

 مادرش شروع کرد به صحبت کردن، گفت دخترش ۱۴ سالشه و از ۲ سال قبل به بلوغ رسید، از همون موقع رفتارهای نا به هنجارش شروع شد. شیرین خیلی عصبانی بود و با کمترین حرف یا عملی پرخاش می کرد، داد میزد. از طرفی بسیار غمگین و سرد و ناراحت بود. کارهاش مرموز بود. با خودش صحبت می کرد. به هیچکس اعتماد نداشت. هیچ دوستی نداشت. رابطه ی شیرین با دخترخاله هاش که خیلی صمیمی بود، قطع شده بود. گوشه گیر شده بود. نمراتش کم شده بود. حتی یک بار قصد داشت خودش رو بکشه در حالی که قبل از بلوغ حالش خوب بود و دختر شادی بود.

مادرش گفت اوایل فکر می کردیم به خاطر بلوغ هست و رفتارهاش طبیعیه ولی بعد از چندماه، اوضاع شیرین خیلی بدتر شد.

شیرین رو پیش روانشناس بردند ولی حرفی نمی زد. دکتر غدد بردن، مشکلی نبود. پیش روانپزشک بردند و به خاطر افسردگی شدید حدود ۱ سال دارو مصرف می کرد ولی تغییر مثبتی نداشت، فقط دوز داروهارو بالاتر می بردند. بعد از مدتی شیرین رو پیش یک روانشناس دیگه بردند و اونها ازمایشش کردند و گفتند پارانویا داره. چند روز بعد هم اومدند به کلینیک ما.

اولین دیدار با پدر و مادر بدون حضور شیرین بود. جلسه ی مهمی بود. خیلی مسائل گفته شد و پدر و مادر شیرین احساس بهتری داشتند.

قرار بود جلسه ی بعد شیرین برای صحبت بیاد. 

اولین بار که شیرین رو دیدم هیچ نشانه ی جدی از پارانویا نداشت.حرفی نمی زد. سوال هارو سریع و کوتاه جواب می داد. فقط بغض کرده بود. نوع نشستنش طوری بود که انگار می خواست چیزی رو پنهان کنه، قوز کرده بود. خودش رو جمع کرده بود. .حالت تدافعی داشت. تمام ناخن هاشو خورده بود. داشت زجر می کشید. حس کردم درد اصلیش رو پنهان کرده و با نقش بازی کردن، پارانویا رو به خودش نسبت داده. به قول استادم، ادمها اونی که هستند رو به ما نشان نمی دهند ولی اگر بذاریم که صحبت کنند، خودشون رو لو خواهند داد 

متاسفانه اولین جلسه با شیرین خوب پیش نرفت فقط دوز داروهارو کمتر کردم.

تو این روزها خیلی به شیرین فکر کردم، با مازیار صحبت کردم. بهم پیشنهاداتی داد. عقیده ی مازیار مسایل جنسی بود. منم به تجاوز یا ازار جنسی فکر کرده بودم ولی حرفهای خانواده اش این موضوع رو رد می کرد. مادرش می گفت که شیرین شبانه روزی یا خونه است یا مدرسه، همه چیز رو به صورت نامحسوس کنترل می کنیم. با کسی در ارتباط نیست. خانواده اش در مورد خودارضایی و یا رابطه با برادر کوچکترش خیلی حساس بودند و مادرش کاملا این مورد رو رد کرد. مادرش می گفت شیرین دختر خجالتی هست. همیشه لباس پوشیده می پوشه. همیشه لباس هاش گشاد هستند. خیلی دختر حساسیه، بیشتر اوقات تو خودش هست و ... . ترس از خون، ضربه به سر، مشکلات مدرسه و ...  رو هم از مادرش پرسیدم ولی مادرش می گفت مشکلی نداره، 

از دو روز پیش فکرم رو این مسئله بود و به نتیجه نمی رسیدم. وقتی نمی تونم تو یه مسئله به نتیجه درست برسم. مشکل رو کامل برای مازیار تعریف می کنم  تا ۲ نفری بررسیش می کنیم. بعد از بررسی به این نتیجه رسیدیم که احتمالا فوبیای برهنگی داره. مازیار بررسی رو ادامه داد و  فهمیدیم که اون مشکلی در سینه هاش داره که سعی می کنه پنهانش کنه. حالت نشستن و قوز کردنش و تغییر رفتار ناگهانی هنگام بلوغ، جدایی از بقیه دختر ها، نرفتن استخر، لباس گشاد، برای خرید لباس زیر با مادرش نرفتن و ... . 

امروز جلسه ی دومش بود. با مادرش اومد تو اتاقم که مادر رو بیرون فرستادم. مثل قبل سوال هامو جواب نمی داد و زیاد صحبت نمی کرد. سعی می کرد توجهی نشون نده. وقتی بهش گفتم چاد رو دربیاره تا راحت باشه، قبول کرد. باهاش کمی صحبت کردم. یکم بعد گفتم مانتوت رو دربیار که واکنش شدیدی نشون داد !  فهمیدم دارم به جواب نزدیک میشم. وقتی ازش پرسیدم، مشکلی در سینه هاش داره؟ شروع کرد به گریه کردن.

خلاصه پس از کلی صحبت گفت که سینه هاش نامتقارن هستند و این موضوع خیلی عذابش میده. این مسئله باعث شده از همه فاصله بگیره، از لباس های باز پوشیدن بترسه، با دخترخاله هاش استخر نره و ... . هیچوقت جرات نکرد که این مسئله رو به کسی بگه . شیرین می گفت هیچکس منو دوست نداره و نمی فهمه درونم چه خبره. برای کسی مهم نیستم. مادرم باید خودش متوجه مشکلم میشد ولی اون به من اهمیت نمیده. من نمی تونم با اون راحت باشم ولی اون چرا نمیاد تا با من راحت باشه و ...

گاهی مسائل نرمال و ساده ی زنانه، به خاطر عدم اگاهی درست و ترس از حرف زدن با نزدیکان به یه تابوی بزرگ تبدیل میشه و سالها خانواده عذاب می کشند. این مسئله خیلی مهم هست که با دختران و پسران نوجوان خیلی صمیمی باشیم تا راحت صحبت کنند و از حرف زدن نترسند. وقتی حرف زدن با پدر و مادر سخته، خوبه که مدرسه روانشناس داشته باشه تا مشکلات بچه ها توی این سن زود حل بشه و مشکل جدی تری ایجاد نشه.